IŞIK YOLCUSU

Umarsızlığın tam çukurundayız,
Haramilerin tam arasındayız
Utanmazların da karasındayız
Boş ver aldırma sen diyenlerleyiz

Çirkinliğe güzel diyenlerleyiz
Haramı helal belleyenlerleyiz
Kör nefisleri besleyenlerleyiz
Ufka düşen ışığın düşündeyiz

Sevgiyle nefretin tohumlarında
Umutla umutsuzluk ayrımında
Çocuklukla büyüklük arasında
Utancından simsiyah karasında
Biçaredir riyakârlar arasında

İnsanlık çürümüş yol yürüyorlar
Hainliği kol kola dürüyorlar
Hırsızlar rüyamızı kürüyorlar
İnsan ol diyenlerden kaçıyorlar

İnsan postuna bürünmüş melunlar
Namus satarlar şapkası melonlar
Pazar kurmuşlar işte o baronlar
İnsan satıyorlar cepte dolarlar

İnsanlar yürüyor kendi yolunda
İyiliği taşır kendi gönlünde
İnsanca yaşarsın kendi çulunda
Yürü Âdemoğlu, boş ver aldırma…

Karalar çalmış ki kendi yüzüne
Dünya cennet olmuş kendi gözüne
İnanmış iblisin yalan sözüne
Dönmesi imkânsız kendi özüne
Uzak dur onlardan boş ver aldırma,

Şirretliğe dur diyenler olmuştu
İnsanın gönlüne güller konmuştu
Çökmüş nefisler saçlarını yolmuş
Dirilmiş insan hoyratça coşmuştu
Işığın parlıyor tutun ışığa

İnsanlık uyanacak bir gün elbet
Bir kıvılcım yetecek biraz gayret
Yakacak kendini kötülük sabret
Heyulaya düşme ölecek namert