ÇOCUK KALBİ : YARINSIZ ÇİÇEKLER

Çocuklar,

Evlerimizin şenliği, hayat kaynağımız çocuklar,

Ağlaması bile müziktir kulağımıza, ruhumuza.

Şen, şakrak halleriyle en değerli varlığımız.

Kıpır kıpır hallerine şu fani âlemi değişmem.

Bahtı gülmedi;

Hep içine ağladı,

Al al olmuş yanağı,

Soğuktan yanıyor.

Çocukların bahtı hiç gülmüyor ki,

Ya anadan azap görür, ya babadan ya da zalimlerden,

Okul çantasıyla kaybolur, ayakkabısı sahibini bekler.

Kaybolur gider de, hangi zalimin elinde, çaresiz ve sahipsiz

Zalimler!

Kasaplar!

Sapkınlar!

Çekin o kanlı ellerinizi çiçeklerimizin üstünden

Vicdan firar eylemiş, kasap olmuş, içinizde büyüyor!

Yaptığınız bu zulümlerden hayvanlar hicap duyuyor

Ah çekenler,

Özlem demi dökenler,

Yürekten yaralıdır evladına.

Dualar, ağıtlar, semaya açılan eller.

Hayalleriyle kaybolan o masum çocuklar için

Sarı şekerim,

Kestane gözlüm,

Deniz bakışlım,

Ah Yusuf yüzlülerim!

Gamzeler açar yüzünde gülistana döner masumca,

Yumuk yumuk ellerin, yumuk bakan gözlerin,

Dünyaya geldiğine şaşacaksın, hıçkırığını yutacaksın,

Gözyaşının nehrinde yelkenini açacaksın.

İnsanlığın kayıplarını çocuk kalbinde ararsın.

Al beni çocuk!

O temiz kalbine sar beni, sar!

Masumiyetin mabedi o yüreciğinde yer aç bana,

Sığmak isterim yüreciğine, inan bana çocuk.

Bir ümitle, kendimi bulurum kim bilir!

Mankurtlaşmış insanlardan göm beni yüreciğine

Göm çocuk!...

Ta yüreciğinin derinliğine…