Sarhoş alfabe damlar tavan arasından,
Ezber bozan harfler, kendini bilmez heceler,
Yırtık ceket ceplerinde kaybolan sözcükler,
Gölgesiz güneşler doğar akşam üstü.

Şahitsiz mahkemelerde yargılanır renkler.
Hakim olur rüzgar ,gökkuşağına hükmünü verir.
Ay ışığı çengelli iğnelerle asılıdır,
Şehir suskun, mühürlüdür dudaklar,
Kırık bir kalpte gizlidir en güzel cümleler.

Patikalar karışır, pusulasız yolculuklarda,
Ters yüz eder zamanı, çarklar geriye döner,
Gecenin sessizliğinde, hapsolur çığlıklar.
Yaslı salyangozun izleri silinir sessizce.

Eğik bir dizeden süzülür şairin gözyaşı,
Yavaşça kaybolur boşlukta,
Dilin sınırında gezinen düşünceler,
Belki de buharlaşan bir anıdır sadece.

Çatlak fay hatlarında yürür harfler,
Köklerinden kopmuş ağaçlar, serseri rüzgarlar,
Gizli geçitler açılır gecenin ortasında,
Kırık bir saate çarpar kuşların kanadı.

Kelime definecileri arar altın harfleri,
Geceye asılı kalır virgüller,
Dönemeçlerde kaybolur cümleler,
Gizli bir dil konuşur kayıp gölgeler.

Zifiri karanlıkta kalmış rüyalar,
Paslı saatlerde filizlenir sancılı sabahlar ,
Kendi kendine dönen bir yerküre,
Kendi sonunu yazan bir hikayedir belki de.

Sisli sokaklarda yankılanır adı bilinmeyen şarkılar,
Dilsiz dudaklarda yarım kalan mısralar,
Çatlamış duvarlarda belirir ölümsüzlük,
Tek başına, bir düş içinde kaybolur şairin bakışı.