3
Yorum
27
Beğeni
5,0
Puan
556
Okunma
Dünya bir portakal bahçesi ,
hepimiz dalında sallanan meyveleriz belki de.
Bir parça güneş, bir yudum yağmur,
Arada rüzgâr, bazen dolu
ama hep yuvarlanırız kendi içimize doğru.
Gökten üç elma düştü de,
hiçbiri düşmedi bizim bahçeye!
Masallar aldatır aslında insanları.
Gerçek diye okuduğumuz her şey
Ya bir avuç turuncu düşten ibaretse?
Gün gelir de ,dal kırılır elbette.
biz toprağa karışırız,
ama kökler kalır derinde.
Unutma, hayat hep içten içe çürür
sonra yeniden doğar bir döngüde.
Ve bir gün, herkes o son lokmayı alacak,
dünyanın tadına bakacak,
ama belki o zaman anlarız ki:
Portakalın kabuğunu da çiğnemek gerek,
acı ve tatlı bir arada,
asıl hikâye gizlidir bu ayrıntında.
5.0
100% (11)
Cevap Yaz