I
Çatlak harfler bükülür ,
kendini bilmeyen sokakların gölgesinde.
Efsunlanmış yankılar,
rüzgarın boynuna dolanmış cümlelerdir.
Gece, gözkapaklarımı çalar eksik harfli bir dileğin ortasında.
Zaman, beni tanımadan geçip gider;
eğer ölüme başını koymuş
ve bir kuş tüyünde unutulmuşsa.

Sessizce.
Bir adım ileri, üç hayal geri.
Sonrası, varlığın derin boşluğunda
koca bir hiçlik.

II
Gözlerini kapat,
sığmadığın dünyanın boş sayfalarıdır onlar.
Dil ,Ağır bir aynadır ,
kaçık bir rüyayı yansıtır.
Kökü suda olan ağaçlar misali,
gecenin altında sesler sarhoş olur,
gülüşler eksilir ve dağılır
bir çığlığın ortasına.
Bir gölge,
Konuşur kendisiyle.

Sonsuz-dur-
Bir adım daha atma
sonrası yokluğun sınırıdır.


III
Bir gölge daha
sarılır boş sokaklara.
Adımları un ufak ederken
sessizlikle konuşur gece.
Rüzgar, avucunda saklar
yarım kalan cümleleri.
Ve eksik harfler devrilir
sonsuz bir sessizliğin içinde.

Gözlerim
eski bir masaldan düşer yere,
kırılan saatlerin döngüsüne.
Sonrası, belirsiz.

Bir adım daha,
ve var olmamanın tadı
dudaklarımda.