baş aşağı kuşlar gibi ellerin duaya açılmış
ters yılanlar düz yalanlardan farksız
sevaplar günahlardan ağırlıklı
Tanrısını arıyordu iki vakti arasında günün
bir ikindiyle bir ikindi arasında

sevgili Nur!
sana depremler sonrası bir kentin
silinmiş sokaklarından seslenmek istiyorum
bir insan ölürken ne desindi bir başkasına?
bir anne son nefesinde küçücük kızına?
binlerce avuç taşın toprağın ve hayatın altında
korkma yavrum,
korkma!
güzel Tanrısı insanın
çok güzel elbiseler hazırladı sana

sevgili Nur!
gençliğimin yeri yerinden oynamış
damları yıkılmış
rüzgârında insan tozu var
çarpıyor avuçlarımıza her köşeden
gökyüzlü çocuklar aydınlık alınlarıyla
ansızın sanki bir geyik girmiş gibi hayatımıza
bölünmüş atlar silinmiş sokaklarda dörtnala
yeniden çıkıyorlar yaşama
gökyüzlü çocuklar kuş sektiriyor bulutlarda
sesimi duyan var mı?

bir baba ipe bağlayıp ölü çocuklarını, yüzüyor sonsuz bir akdenizi
kavimler göçünden alacaklı
insanlıktan bir hisse vardır payına düşen muhakkak

biz dağlıydık ve duyuyorduk onun hüznünü
oysa, hiç dağ görmemiş bir düzlük kadını
kemikten gözlükleriyle bizi durmadan dağlara çağırıyordu
dağlara gel dağlara!
yani hiç olmadığı bir yere, hiç tanımadığı birtakım adamları çağırıyordu

sevgili Nur!
bindokuzyüzseksenbeş yılında da evimiz yıkılmıştı
bir izmir tatili babasının
eski arabasında
yollar, yollar getiriyordu bize
ismail hazar
durmadan selam getiriyordu bize
Azerbaycan vugarından,
köroğlu’nun nigar’ından
biz ki, bu biz nasıl bir biz?
bin yıllık bir yuva hasretiyle yanarız
öfkemiz hep bundan
depremler, kalp krizleri, köy baskınları ve katliamlar duvarlarımızı yıkıyor

sevgili Nur!
yaşlı anneler evde kalmış kızlarını
akıl hastalıklarıyla gezdiriyor
yeryüzünde onlara da yer var elbet
ve umursamadan gülmesi melek yüzlü bir delinin
saçları biraz da beyazlaşmış
bu ne korkunç bir manzaradır bilemezsin
başlarında Anadolu kadını çarşafları
ölümü istiyorlar gerisin geri

sevgili Nur!
sana Sabra’dan ve Şatilla’dan seslenmek istiyorum
nasıl da vurmuşlardı babanı bir eylül cehenneminde?
bindokuzyüzsekseniki, utançların en büyüğü
kanı fışkırıyor bugün yine
renkli televizyon kırmızısı… iyi kırmızı…
paramparça çocuklar zaten hep iyi kırmızı