Sessiz gecede bir uluma yankılanır,
Köpek feryadı, kalbime saplanır,
Derin karanlık, ruhumu sarar,
Araba sesleri uzaklarda kaybolur,
Börtü böcek, yarasa, fısıldar durur;

Yapayalnız, gök kubbenin altında,
Merhamet ararım, acı var yüreğimde,
Sözlerim dökülür, içimden taşar,
Her kelime yüreğime saplanan bir ok,
Yaralar derin, merhem yetmez bu yaraya;

Kalkan olmaz kimse akıp giden duygu seline,
Kim anlar beni, bu karanlık dostluk ortamında,
Geceyi mesken tutmuş yıldızlar sırdaşım,
Hücrelerime kadar dolan bu hisleri,
Rabbimden başka kim bilir, kim dinler beni;

Sönmüş bir ocak, kaynamaz tencere,
Mazlumların gözyaşları artık kurumuş,
Turnalar bile dayanamaz bu acıya,
Gökyüzünde yakar ağıtlarını,
Kimler ağlasın, kimse anlamaz onları;

Duygularım su gibi çağlar durur,
Tükenmez, bitmez bir pınardır,
Sonu görünmez, hep akar, durur,
Her damlası yüreğime dokunur,
Hayatımda iz bırakır beni yakar tutuşturur;


Şiir su gibi okunsun, aydınlatsın her yanı,
Her kelime sorumluluk doğursun,
Gerçeğe ışık tutsun, hakikati savunsun,
Arkası asla kurumasın duygularım kudursun,
Akan kelimeler, mısralara dönüşüp yol olsun;

Bu hayatın hazin gerçekliğine şahit olsun,
Sözlerim akarken, kalplere dokunsun,
Her okuyan, bir damla gözyaşı döksün,
Gecenin karanlığında bir umut bulsun,
Duygular denizinde kimse kaybolmasın;

Her mevsim, her gece, bu acı dolu hikâye,
Bir yaraya dönüşür, kabuk bağlamaz,
Her kelime bir ağıt, her mısra bir feryat,
Bu çerçevede yaşanır bizim orada hayat
Karanlıkta kalan umut, ışığa döner kalkar;

Zaman geçse de acı aynı kalır,
Her gün aynı yolda yürür,
Geceler uzun, sabahı beklerim,
Her nefesim dualarla dolu,
Rabbime sığınırım, O’ndan medet umarım.

Bir ocak söndüğünde, dünya kararır,
Mazlumların çığlığı yankılanır,
Ama duyan olmaz, gözler kapalı,
Her adımda acı, her adımda keder,
Bu yolda insanları geçerim birer birer;

Kelimeler kifayetsiz, anlatmaya yetmez,
Her satırda bir dünya var,
Duygularım, su gibi akar durur,
Bu çerçevede her şey yerini bulur,
Gerçekler örtülmez, mısralar açığa çıkar.

Geceye sığınan bir kul olarak,
Merhamet dilerim, adalet isterim,
Ama bu dünya adaletsiz,
Yüreğimde taşıdığım bu acıyı,
Kelimelere dökerim, içimde saklarım

Şiir su gibi okunsun, aydınlatsın her yanı,
Her kelime bir umut, her mısra bir dua,
Gerçeklere ışık tutsun, karanlığı boğsun,
Ama arkası asla kurumasın,
Akan kelimeler, mısralara dönüşsün.

Her gece bir savaş, her sabah bir zafer,
Yüreğimde taşırım bu acıyı,
Her kelime bir yara, her mısra bir umut,
Bununla ancak yaşanır hayat,
Karanlıkta kalan umut, ışığa döner.

Gecenin sessizliğinde yankılanan bir uluma,
Kalplere dokunan bir şiir olarak kalır,
Her mısra bir feryat, her satır bir dua,
Bu çerçevede yaşanır hayat,
Ve bu dünyada, bir ışık yakar.


Bahadır Hataylı/14.08.2024/05.11/Sancaktepe/İST