Musikili koroların yarım ağızları
Tam bir ölümden korkuyor insan
Bir çitli bahçede toprağa
Hobi niyetine dokunuyor eller
Dokunmak önemli algı
Tabut olmadan önce bir ağacın
Yapraklarıyla rüzgâra kattığı
Dili sır melodiyle

Bir fermuar misali açılır da
Ğöğün mavi göğsü
Uçurtmalar düşürürsün aniden aklıma
Uzakların dudakları kan kırmızı biliyorum
Gül harmana tınazlanan bereket
Başakları upuzun bir şükür gibi
O yelin değirmenlerine beyazlar
Doyuran olunca umut masumiyeti

Söylenmeden edemiyor insan
Şu an yanıma olsan karalıyorken
Tüm şarkılarım gecelere kaçışır
Bir ümmi gülümseme kalırdı dudağımda
Yıkılırdı tüm pasına yük kentler
Biliyor musun çürüyen çoklu katlarından
Zamanın sisi kalkar ağırdan
Demediklerini duyardım ben
Bir sarı yalnızı tepenin türküsünden

Dahası ne dense dolgu olacak
Günün dişleri insanına kemirgen
O enstrüman tutmuşta yolu
Haraca kesiyor sessiz aksan
Toprak kokulu çocuklarını