söylemediğim ne çok şey var aslında
sözün buğusunda gizlediğim
dilimin ucuna çağırıpta
öfkeyle tersledigim
sessizlik düşüyor payıma
çekiyorum elimi eteğimi
karaya vuruyorum
hatırladıgım tek ses nefes

Herkes verecek son nefesini bırakacak burda tüm hevesini nefesini

açlığa susuyorum
boğazım düğüm düğüm
güneşin son damlası
kirpiğime dokunan
yıldızlar suya batmış
ay yerinde deyil
kumsalsa yosun yeşili
ben nerdeyim
başımı sonumu hayatın
gideceğim yönüm yok
sağım solum önüm arkam
her yer aynı her şey aynı
az önce geçtim aynı ağacı...

Herkes verecek son nefesini bırakacak burada tüm hevesini nefesini

uyumak istiyorum ..yada uyanmak
başlamalıyım başlayamadığım yerden...
dönmeliyim zafersiz seferden
ben olmalıyım o eski ben gibi
kanatmalıyım gülü öksüz diken gibi


Herkes verecek son nefesini burda bırakacak tüm hevesini nefesini