....
kelimeler maden uykusunda
harfler yıkılmış duvar sessizliği
hanesine çığlıklarla sürüldük şiirin
yüzüldük yeniden
bir kaç ölü dize kaldı içimizde nesimi’den
bilmem kaç hecesidir gecenin
çağır yıldızları yağmurları ve en çılgın atları

yüreğimiz tan’k eziği
içimiz zenci ve militan bir çağ artığı
kara kara çentikler atar durmadan
akan günün meâline

işte nedensiz bir intikam ittifakı
birer birer vuruluyor başkaldıran başaklar
işte ılık bir nehir yatağı yüzünde
işte güneşten ürken bir demet çiçeğin bozlak serinliğinde
işte cinnetin cennetinde
uzayıp giden ihanetler silsilesi

sakat kaldı aşk ve şiirler
besbelli o’nuru çiğnenmiş imgelerin
sol göğsünü mesken edinmiş canavarın
adresini soruyor birileri

işte kendi fenerinin lehçesinde yitirilmiş mimber aydınlığı
işte koynunda ıssızlığı ve sapasızlığı taşıyan
bulut kervanlarında hüzün kalabalığı
bütün gülücükleri melez olan
bir yaz’ı kuraklığı
kayıp bir lahit bataklığı dudaklarında

zamana notunu düşüyor vera
siyah çelenk/ budanmış çiçek cesetleri
usanmazsan uyumaktan
renginden bir kanlı ihtilal daha fışkıracak
eksik olmayacak yine matem kapılardan

sen tarihin
ve sen kitapların söyleyemediği
kurumuş bir düşün başucunda
ovaları-dağları en acemi ç’ağrıları
sen dağ sırtlarını gökgürültüsüyle
ovacak olan bilinç

eskidi kuş sesleri
zemin de eskidi kederinden
bir enkazımız bile kalmayacak bu gidişle
hadi Işıl ışı harflerini savursun toprağa ismin
gel bu şiire su ver sen de
yeşillensin cümlesi âlemin
....



_boran