Biliyoruz artık gerçekler kaçınılmaz
Vefa ile vefasızlık arasındaydı yol ayrımı
İster sevginle büyüt hayattan anıları
Dilersen silinsin gitsin kalmasın izi
Ve hayra da açılandır şerre de bu kapı.

Ya mazinde yüz güldüren değer katansın
Bunlara eğilimde olan bir farkındalıksın
Ya da dönersin yüzü egona hep karanlıksın.

Kişilerle, mesleğinle, sohbetinle sen
Kurduğun düzenin de mimarı isen
Hep iyi ve güzelliğe yelkeni açmış
Haksızlığa dur demiş, hakkı çağırmış
Varlık şuurunu tatmış ve özden katmış
Olması gereken yerde tam da yerinde
Bizi önde tutan dilde, duruşta, eylemde isen
Sana çamur atan atsın, çalım da satsın
Onlar azaltandı, sömüren, bak istikâmete
Kolay yoldan erişilmiyor ki esenliklere.

Boş ver diyenleri asla sevmedim, sevemem
Boş lakırtılarla ve beylik sözlerle
Geleceğe duruşumdan taviz de veremem
İşte bu düşünüşte isen daima seninle şafak
Her durduğun yerde güneş inadına da doğacak
Ne güzel insanlardır öylesi yön de verirler
Birleri toplar, dererler ve biz olurlar
Ucuz değildir maliyet, bedeli ister ter
Aşkla, muhabbetle gidişte saadet mukadder.

Her ne olduğumuzun yoktur bir önemi
Zira her bir fertte saklıdır güzelliği
Mesele bir seçim işi, ne çıksın öne
Vefalık duruştan pişman var mıdır söyle
Hele öyle mahzun dönüp bakmak geriye
Çirkinliklerin defterini götürsün ölüm
Pişmanlıktan uzak yüzde açılsın tebessüm.

Gönül istiyor ki yüz, onla ruh, beden
Ebeden gülsün ta içten, ağlamak neden?
Gölge ozan da fanide açmış bir yelken
Makam ve param olmasa da, buna üzülmem
Bin kez de gelsem cihana fıtrata uyan
Kalacaksa bizden de bir değer katan
Sevgi, hoşgörü ve aklı hiçbir şeye değişmem.

Oğuzhan KÜLTE