Bir sabah daha doğar umutla dolu yüreklere,
Gözlerde uykusuzluk izleri fakir bir evde,
Anne kalkar sessizce, yırtık elbisesiyle,
Çocuklarını uyandırır, okula göndermek için.

Cebinde beş kuruş yok, harçlık veremez,
Ama gönlü zengin, sevgisi sınırsız,
Küçük eller, ekmeğe uzanır usulca,
Anne bakar gözlerine sevgiyle umutla;

Düşlerini kurar büyütür yokluk içinde ,
Okusunlar, adam olsunlar, derin bir inançla,
Sıkışmış toplumun çelişkileri arasında
Bir yanda zenginlik, bir yanda açlıkla;

Okulun kapısında bırakır, gözleri dolu,
Evde bekler, umutla dolu günlerin yolunu.
Çocuklar anlamaz belki, ama bilirler,
Annenin fedakarlığı sevgisiyle beslenirler.

Komşunun çocukları, cebinde harçlıkla,
Onlar ise ekmeğini paylaşır arkadaşlarıyla,
Okulda arkadaşları yeni kıyafetler giyer,
Onlar ise yamalı kıyafet ama tertemiz yürekler;

Anne gece uyumaz, dualarla bekler,
Yarınlar güzel olsun çocuklar gülsün der,
Toplumun acımasızlığı vurur her defasında,
Ama anne direnir sevgisiyle inancıyla;

Çelişkilerle dolu bu dünya iki yüzlü,
Bir yanda zengin sofralar bir yanda aç karınlar,
Adalet nerede diye sorar kendi kendine,
Ama bilir ki çocukları için umut kendisi.

Bir gün gelecek elbet diyor içinden,
Çocuklar okuyacak bu çileler bitecek,
O zaman belki de herkes anlayacak,
Bir annenin sevgisiyle yarınlar göverecek;

Toplumun yüzleşmediği bu gerçekler,
Anne yüreğinde taşır dualarla bekler,
Fakirlik, zenginlik, hepsi gelip geçer,
Sevgiyle büyüyen çocuklar yüreğe merhamet eker;

Bahadır Hataylı/29.05.2024/23.40/Sancaktepe/İST