Gün/Aydın ben ....

Saat sabahın altısı ve gün ışıklar kendini nimeten saydıklari saatlerdi
odamın tavanla tam boy hizasında bir tütün kokusu var sadece ..

Saatler ilerliyor rüzgarda savurlan yaprak misail
bir şarilik pencereden içerime uzatır kafasını
tek başına değilim
kağıt üzerine karaladığım her cümle ile sevgisine aç birini doyuruyorum

Hey kalbim !...
yazın gelişi ne harika şey
pencere diplerine kadar uzunır ıhlamur ağaçları
ve perçemi küt kesilmiş yabani otlara bir sözüm yok

Varla yok arası dudağımda keyfili şarkı notları her şey öyle çabuk acısına alıştı ki mahtem mahtemi getirdi

Sakalı ağırmış sesizlik
son zamanlarda avuçlarının içinde güvercin beslemekle meşgül olsa da
bir sesin kulak dipine diz çökmesini insan bekliyor

Çıktım
ben beni sevme zahmetinden
yıkık omuzlu evlerin pürü pak aşkları gibiyim
ne değişti hayat sorgulmam da
derseniz
iki ayağı halen suda olan bir şehir İstanbul gibiyim
kalabalık kalabalık düşülüyor peşime

Sesim yükselik korkusunu yene dursun
dokuz ay karınımda taşıdığım hayallerim halen uykuda

Ne işim var
bütün gün kendi ateşinden ısınıp sonra küllerini selamlayıp
Nil nehrine atan o adamların ayaklarının tam altında
değil mi?

Bir taş ile iki kuş vurma hikayesine inat
odamın içerisinde tek dönüyor olmanın
sevincide olsun
yani her sabah yeşil gözlerinde hürmetle öpmek gibi
.yeni den
yeni den sevilmek gibide olsun seni...

28-05-2024
İSt....

zaralican