bir tarafı kumral kokar
serin alizelerin gönlünde beslediği
bir tarafı kendisini göle banan maral


vaktin her beş seferinde
gözlerini sersin ister benceremden içeri
soy ağacında taze gelincik
eteklerinde renklenen düş kelebeği
ah o ebedi gülüşün senin


dudaklarımda yarım kalmış derviş ezgileri
yüreğinin yarısını seninle üleşsin ister


ah bu ırkçı şehirler
zenci avına çıkmış kir sokaklar
Müslüman’ca sevilsin ister bir adam
ah bu arteri kesilmiş ıssızlığın ölü bedenleri
ah yine yetmedi yüzün-
yetmedi gülüşün


ah bu yokluğun çekiç sesleri
güven duygusunu yitirmiş kör duvarlar
hangi kapıya el vursa el muamelesi
hangi yüze yüz sürse
terk edilmiş mutsuzluk kulübesi
dahası
isini yük edinmiş kandil abidesi

aşınmış soluğunda bir sessizlik medresesi
nereden bilsin
yanmanın ve uyanmanın tonunu
ah ülkesinde mülteci düşlerin
sabır sandığında gizli yol ayetleri
kendi cehenneminde kavrulmuş kül köpükleri


benceremin camlarında toz festivali
dibinde yüzlerce boşluk devriyesi
hep aynı korku
aynı zorun tortusu beklemek
bir akşam sokulasın ister usulca yanına
çürümesin ister her şey gibi, hiçbir şey gibi
yasta kalmış bütün sıfatları geçsin ister seninle



varlığın gövdesi her zaman bizden yanadır
ister ki yokluk
bu su sefer de sınıfta kalsın





_boran