0
Yorum
16
Beğeni
0,0
Puan
259
Okunma
susuyorum konuşan avluya
içimizden geçen upuzun gece
yalan olan yüzlerden başka
iki aralıktan rüzgarı sesini duyduk
yalnız sanıyormuşum meğer içimi
oysa seninle uyuşan ellerimi
ellerinin hissyatına kavuşturdum
dokundukça açıldı parmaklarındaki zarafet
ay düştü cama parladı
raylarda yol alan şakaydı şarkı
bir korku daha geçti içimizden
yaza az kaldı
görüyorsun
görüyorsun bu bir rüya değil
hiç konuşan bir bahçenin kalbi olur mu.
