1
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
255
Okunma
Yalnızlık bir deniz gibidir bazen,
Dalgalarıyla yutar insanı.
Gökyüzü gibi sonsuzdur,
Yalnızlık denizinde kaybolmuş gemiler gibi.
Gecenin karanlığında,
Yıldızlarla konuşur yalnız insan.
Gözleri yıldızlara takılır,
Düşlerine sığınır, umut arar.
Yalnızlık bir orman gibidir bazen,
Ağaçlar arasında kaybolur insan.
Rüzgarın şarkısı eşlik eder sessizliğe,
Yalnızlığın hüznü sarar her yanı.
Yalnızlık bir şarkı gibidir bazen,
Gözyaşlarıyla dolu, hüzünlü bir melodi.
Kalpte bir yara gibi acır,
Sessiz çığlıklarla dolu bir anı.
Ve yalnızlık, en çok kalabalıkta hissedilir,
İnsanlar arasında yalnız kalmak,
Daha da acı verir yalnızlığına.
Ama yine de, yalnızlıkla dost olmak zorundadır insan.
Bahadır Hataylı/31.03.2024/02.55/Sancaktepe
5.0
100% (5)
Cevap Yaz