Ah be hayat:
Bir daha bu kente dönmek istemiyorum,
Çünkü yüreğime taş basıp çıkarken gurbete,
Herşey çok güzel ve özeldi.
Gerçi kent hala aynı kent ama,
Keşke sende öyle kalsaydin,Özelliğini yitirmeyip,
Bendeki seni bitirmeseydin.
Her yerinde bir hatıra, her tarafında bir anım olan,
Bu kent gibi sende tertemiz kalsaydin.
Ya namluya sürdüğün kurşunu kendi boynuna assaydın, yada o zaman  merhametsizliğini gösterip bana sıksaydın,
Keşke aldıklarının yarısını,
Gördüklerinin onda birini gösterseydin,
Bilirim her zaman ki gibi yine hayat der bir suçlu bulursun.
Ah be Hayat:
Ne olurdu  aldıkların kadar verdiklerinde çok olsaydı,
Meselâ sevgiler sahte olmasaydı,
Sevdalılar bu kadar ağır yaralanmasaydı.
Kelebekler kısa ömürlü değilde hep uçsaydı mutluluk çemberinde,
Kimisine göre kader, kimisi felek der,
Ama hepsinin ortak noktası seni yaşamaktan...
Seni yaşarken bu süzgeçten geçiyor,
Kimse kendi eliyle bile bile zorlu yolları seçmiyor.
Ah be hayat;
Hep berrak olsan şarıl şarıl şelale gibi aksan,
Etrafında çiçekler börtü böcekler,kelebekler olsa,
O berrak suyundan insanlar kana kana içse ne olur?
Ah be hayat hep alacaklıların bekledi kapımda,
Birşeyler koparıp gittiler.
Hiçbir zaman alacaklı olamadım be senden nede,sayende sevdiklerimden,
Hayatımdan,ömrümden ,yüreğimden verdikçe daha çok borçlandım.
Bu dünyada senden alacaklı olarak değil borçlu doğmuşum bunu anladım,
Ah be hayat oysa sana ne çok inandım,
Tek kazancım hep kandım kandıkça da yandım....

Kadir TURGUT