Yine kederler yağmış baktım gönül dağıma
Sözlerimdeki sitem kin nefret güdenlere
Acılar fidelenmiş, viran olmuş bağıma
Sözlerimin en çoğu bırakıp gidenlere

Bırakıp gidenlere hem kırgın hem dargınım
Ondan kalan ne varsa en çok onla sargınım
Ne eksik ne de fazla yollar kadar yorgunum
Sitem edecek isem tez veda edenlere

Tez veda edenlere söyleyecek sözüm yok
Dünyalar onun olsa andolsun ki gözüm yok
Yaşam kördüğüm olmuş kolay kolay çözüm yok
Ne yazık yolum düştü çoğu kez nadanlara

Çoğu kez nadanlara boyun eğenler gördüm
Gücüm yettiği kadar nice defterler dürdüm
Ne kadar kötü varsa araya duvar ördüm
Nice ağıtlar kaldı gencecik fidanlara

Gencecik fidanlara hep zalimce kıydılar
Yalan dolan sözlerle iftiralar yaydılar
Her ne söz verdilerse birer birer caydılar
Kirlenmişlik doğalmış, beslenip tadanlara

Beslenip tadanlara ne desek söylesek boş
Bu zehirden içenler olur bir anda sarhoş
Ondan sonra farketmez, ister gürle ister coş
Gönül kapımı açtım yalnızca şadanlara

Yalnızca şadanlara el uzattım sen de tut
İstersen uykusuz kal yalnızca beni uyut
Aklına gelir isem böyle bir şiir okut
Belki armağan olur o eşsiz handanlara

Dostelinin sözü söz, budur kavli kararı
Güzel insan olana olmaz asla zararı
Böylesine sevdikçe tükenir tüm efkarı
Yüreğinde yer vermez kin nefret güdenlere