İnsanın değerini varlığı değil, yokluğu gösterir. Unutma, yokluğu bir şey değiştirmeyenin, varlığı gereksizdir.”
Dostoyevski

Uzaklardan bir sessin, içim titriyor içim
İçimi titret neyle, yüreği kar yağışlım
Yıllar önce söyledim, sen yok isen ben hiçim
Güzel bir şeyler söyle, yüreği kar yağışlım

Madem ki hüzünleri birlik gördük, yaşadık
Ne zaman özlemişsek yüreğe aşk döşedik
Omuz omuza verip hüznü aşkla kuşadık
Güzel bir şeyler söyle, yüreği kar yağışlım

Biliyoruz elbette bu özlem bir gün diner
Riyakârlığı bilmez ne korkar, ne de siner
Yükler ağır olsa da gelir omzuma biner
Güzel bir şeyler söyle, yüreği kar yağışlım

Tüm acılar dinecek inanır yaslanırım
Bakma deli halime sen dönsen uslanırım
Sevda yağmurlarında seninle ıslanırım
Güzel bir şeyler söyle, yüreği kar yağışlım

Haydi titret içimi yürek yağım erisin
Arada sor kendine sen kimin eserisin
Başıma tac etmiştim, bilmem kimden gerisin
Güzel bir şeyler söyle, yüreği kar yağışlım

Dillerde kar tanesi, gah uzar gahi donar
Uçuşur mevsim mevsim ,sevdiğine aşk sunar
Derdin anlatamazsa tutuşur o da yanar
Güzel bir şeyler söyle, yüreği kar yağışlım

Söyle ki hiç kalmasın ne bir yalan ne bir ah
Ne yaşarsak kabulüm demeyelim hiç eyvah
Zamanı harcıyorsak farketmez akşam sabah
Güzel bir şeyler söyle ,yüreği kar yağışlım

Bilirsin ki kardelen her zaman asi olur
Dosteli de özleme yiğitçe vasi olur
Sevdasının uğrunda elbet hamasi olur
Güzel bir şeyler söyle, yüreği kar yağışlım