Yazgılarla körebe oynarken tükeniş, sen düşüyorsun usuma
Yorgun gemiler kayıyor ufuklarda, gözlerimde bir muamma
Kaypak direnişlerin bayrakları yakılıyor korkak meydanlarda
Duvarlar yıkılıyor ıslak mevsimlerde, tükenirken aşk dudakta.

Duman sulandırınca gözü, perdeleri çekilir yaşanmasız ömrün
Sevdalı avuçlarımda yıldızlar üşür, paslı tavalarda pişer öğünüm
Vakitsiz açan çiçeklere döndüm, aşkın kirli kıyılarında yürüdüm
Her mutluluğun karşılığı coşkuymuş, ben onu gözlerinde gördüm.

Çıngılar savrulur sensizken şehirlerime, çekerim yorganı üzerime
Yokluğun gözyaşları hazindir, ben hicranı sürerim hep gülüşlerime
Yangınlarla dağlarım ah yüreğimi, kapılır giderim hayali öpüşlerine
Hercai bekleyişlerin son baharındayım, yürürüm hazan mevsimlerine.

Aştım gölgesiz baharların şimallerini, yediveren ağustoslarda yakıldım
Kuru ekmekti öğünüm, sevdanın kırıntılarını avuçladıkça hep sarsıldım
Seni düşündükçe süzüldü tenimden terim, sarılmasız bayramlar yaşadım
Sokuldum düşlerde yatağına, aşkının bağbozumlarında saçlarını okşadım.

Seni sevdikçe varsın daralsın göğsüm, her yaşanmışlık kurulu öfkem olsun
Yolcusuz limanlarda yalnızca seni bekleyeyim, vuslatın bedenimi savursun
İçlendikçe sarılayım sevgine, tanımsız acıların denizinde boğsun beni sorgun
Hasretin gemileriyle sana geliyorum yar, sonsuza dek sürse de bu yolculuğum.

Selahattin Yetgin