Geceleri bölüşüyoruz, bir tek ben kalıyorum geriye hem de her seferinde
Sanki bir şubat ayı gibi …


Ne zaman uyku çöküp, başım yastığa koysam,
Canıma dokunuyor o günün artıkları.
Neler kâr neler zarar hepsini bir bir saysam,
Kanıma dokunuyor o günün artıkları.

Gördüğüm onca riya içimi sızlatıyor,
Gün görmemiş düşleri yürekte yazlatıyor,
Dönüşü olmayanın yolunu gözletiyor,
Kaderden yakınıyor o günün artıkları.

Başımı eğmek yasak, dik durmak boyun borcum,
Korkaklıktan anlamam yiğitlik benim harcım,
Şerefle şanla dolu, her zaman gönül burcum,
Şan şeref takınıyor o günün artıkları.

Adı mazi midir ne, anlam veremediğim,
Yeri, görevi nedir? Sırra eremediğim,
Nerelere gizlenmiş, asla göremediğim,
Hep şaşkın bakınıyor, o günün artıkları.

Sileceğim diyorum mazinin izlerini,
Kaldırıp atacağım belirsiz gizlerini,
Yüreği yaralayan yarenin sözlerini,
Kendinden sakınıyor o günün artıkları.

Yiğidi öldürsen de ona hakkın vermeli,
Çok sevip sevilmenin sırlarına ermeli,
Dostelinin gönlüne seve seve girmeli,
Riyadan çekiniyor, o günün artıkları.