Görmeyen bir cerrahın
Titreyen ellerinden derman bekleyen yaranın
Umududur yüreğimde nefes aldıkça sakladığım…
Yeni doğmuş bebenin ıngasıdır gözlerimdeki ışıltı,
Ve bende insanım yani…

Yıllar yılı can taşıyan bedenin
Beyazlarıdır sakalıma tebessümlerini bırakan,
Ve bende insanım yani…

Hani karda, kışta, yağmurda,
Köşe başında mendil satan
Çocuğun,
Üşümüş parmaklarının soğukluğunu,
Mezarına yeni konmuş ölünün,
Buz kesmişliğine eş tutarım,
Ve bende insanım yani…

Yoksulluk şehrinde
Bir ekmeği sofrasına koymak için direnen,
Yüzleri gülsün diye çoluk çocuğun,
Dilindeki ‘Ya Sabır’ teşbihine imrenirim,
Boynum bükük geçerken sokağından,
Ve bende insanım yani…

Devrilen ağacın
Köklerini sıkı sıkıya toprağa tutunmasıdır
Bendeki bu sevda,
Yeniden filizlenmek gayretiyle,
Yaşamak derim her gece başımı yastığa koyduğumda
Ve uyandığımda her sabah yeniden
Yaşamak…
Ve bende insanım yani…

Kalemden dökülürken yürek melodisi
Tanıdık bir türkünün nakarat mısrası
Gelir konar dilime
Serçenin kirpiklerime konduğu gibi,
Ve bende insanım yani…

Ali ALTINLI – 05.02.2024
Saat: 14:04