Ölsem de ruhunu arar bulurdum;
Son kalan kurşunu sıktırmasaydın…
Eline muhannet gürzünü alıp;
Tabuta çiviyi çaktırmasaydın…

Yeminim mektubum sevdamsa puldu;
Dilinde efsunlu sözler kayboldu;
Yüreğim bir ömür kapında kuldu;
Giderken ardından baktırmasaydın…

Oradan oraya tay gibi sekip;
Umut bahçesine zakkumlar ekip;
Gözümde yaşların ipini çekip;
Aldığım nefesten bıktırmasaydın…

Efkârım kadehe böyle dolmazdı;
Gözyaşım akmaya sebep bulmazdı;
Gündüzüm zil-zurna sarhoş olmazdı;
Son kalan resmini yaktırmasaydın…

Vedanın suçunu üstüme atıp;
Hicaz makamına hüzzamı katıp;
Düşmanım yaparak kaşını çatıp;
Yaralı gönlümü yıktırmasaydın;

Vuslat özlemleri çoktan vururdu;
Hicran ırmakları çoktan kururdu;
Mendilim cebimde saklı dururdu;
Çaresiz yaşları aktırmasaydın…

Elveda etmeden önce bir düşün;
Çıldırmış hayalin delirmiş düşün;
Dünyada olmasın bir mezar taşın;
Dediğim sözleri döktürmeseydin…