O kırmızı topraklı bağları

O bahçesi çiçek dolu

O kuzine sobalı evi unut.

Unut mutlaka unut

Unut ama unuttum diye de

Sakın üzülme.

Unutmazsan eğer, hiç şüphesiz

Ölüm birgün gelir ve sana unutturur.

Saçlarını sana süpürge eden

Sana dört evlat veren

Fedakarlıkta sınır tanımayan

Toprağa senden önce kavuşan

O kadını unut.

Unutmazsan eğer, hiç şüphesiz

Ölüm birgün gelir ve sana unutturur.

Evlatlarından hangisini daha çok sevdin

Ya da

Sevgini hepsine eşit pay edebildin mi

Hiç anlayamadım ben bunu ama

Sen evlatlarını da unut.

Unutmazsan eğer, hiç şüphesiz

Ölüm birgün gelir ve sana unutturur.

Ölüm iyidir, sakın korkma

Bu dünyaya ait ne var, ne yok

Tüm hesapları kapatır.

En güzel ölüm zamanı

Ya çiçeklerin açtığı ilkbahar

Ya da doğanın binbir renge büründüğü

Sonbahardır baba.

Sen sonbaharı seçtin

Bana mevsimlerden ilkbahar ve

Bir de, hiç aklımdan çıkmayan anılarımızı

Ölüm beni almadan önce unutmak kaldı.

Ama unutmak zordur, biliyorum

Çünkü, bunu, hüznün senin alnında çizdiği

Desenlerde gördüm ben baba.

Cahit Fıkırkoca
07.10.2023, Ankara