OLA Kİ AYRILIRIZ

Duydum yine katığına ayrılık,
düşlerine beni katmışsın.
Elini kavrayacak ben’i,
başını yaslayacak göğsümü özlemişsin.

Ah be deli kadın!
Mihrine yazıldığımı bilmez misin?
Çaresizlik içinde çığlık çığlığa sustuğumu görmez misin?

N’olur dert etme.
İkimiz de aynı kültürün kurbanlarıyız?

Mavi diye bildiğimiz umutlarımızı
ve kaderlerimizi ilkel töreler tayin ederken,
boyun eğmekten başka var mı bir çaremiz?

Olur da isyan eder,
umutlarımızın peşinden koşarak kaderlerimizi değiştirmek isteriz,
işte o an celladımız olur törelerimiz!

Bilirim hicran ateşiyle yanar durursun.
İnan benim de,
canım acır deli kadın!
Aslında acıyan canım da değil.
Ruhumun derinliği,
yüreğimin nüvesine oturttuğum sensin!
Benim can dediğimdir.
varlığıyla can bulduğum,
herseyimdir!

Sakın nasıl olur ben,
senden daha çok sen olurum diye sorma!
Anlatabilmem mümkün değil!
Çünkü nedenini ben de bilemiyorum.
Çünkü daha önce hiç böylesine sevmedim.
Böylesine canım yanmadı!
Böylesine yavaş yavaş tükenişimi seyretmedim!
Ta ki seni tanıyana kadar.
Ve ayrılana kadar!

İnsan sevdiğinden
ayrıldığında özler ya,
ben seni yanımdayken bile çok özledim.
Böyle bir duygu yaşadın mı,
sen de özledin mi ben gibi?

Ayrı kaldığımız zamanlarda,
özlemlerimi linç eden,
mahremimi ele geçiren bir sapkın gibi vurup vurup yaralıyor beni!

Duysam başının ağrıdığını,
felaketim olur deli kadın!
Kirpiğine nem düştüğünü hissetsem,
yüreğime kan yağar!
Kırılır umuda uçan kanatlarım!
Mavi suları kurur göçmen kuşların!
Eksilir doğadan doğal kahkahalarım!
Ve ben,
annesini kaybetmiş yaşamdan umudunu kesmiş bir çocuk gibi öksüz kalırım!

Bilirsin bir atasözümüz; “Öksüz kuzudan koç olmaz” der.
Ne kadar yerinde ve de anlamlı bir sözdür.
Tek derdin öksüz bırakmamaksa beni,
ya da ruhumu okşamaksa emelin,
olmadığın zamanlarda öylesine;
“iyiyim” diyorsan,
çok üzülürüm haberin olsun!
Nasılsa, öksüz kuzudan koç olmaz.

Rabbim hiç vermesin.
Ola ki bir gün ayrılmak ister,
vedasız çekip de gidersin,
Tanrı’ya mektuplar yazdım haberin olsun.

Tanrım; "al ömrümü,
yama o deli kadının ömrüne!
Yeter ki,
acı çektirme ona.
Ya da,
onu bağışla benim öksüzlüğüme.
Alarak bedenimi at cehennemine!
Yeter ki ayrılığı düşürme yüreğime…"

Efkan ÖTGÜN