İçimde babadan kalma bir boşluk
Dondurucu bir kış sabahın esintisi gibi
Nafile,
Soğuk tenimde ince bir çizgi
Nefes alıp verdikçe büyüdü etkisi

Köpürüyor gözlerim ,
Bi’ o kadar hızlı , Yalnız, çelimsiz,
hissettiriyor her zerreme
dokunacak kadar yakın elime
düşlerime ortak olacak kadar uzak zihnimde

Anılarım yok gülümsetecek
Dağlar kadar büyüyecek
Aslında var
kalbimi , İnim inim inletecek
Haykırdıkça ızdırap verip
Sustukça içine çekecek

Duygularım bile meskeninden koparken
Tarifi yok bu hissettiklerimin
Susmak ,
aslında daha büyük konuşmak demek
Sadece
İliklerime kadar hissetmek

Ağırlaşan tenim ,attığım her adımda
Daha bi yük oluyor zihnime
Bir çocuğun gökyüzünü seyre dalması gibi
Bakakalıyorum sevdama , lakin

Bir gün
bir gün
bir gün
Her şey böyle başlamıyor mu ?
Her sevgi yuvadan böyle kopmuyor mu ?

Uzaklarda yaşıyorum ben
belli değil meskenim
Senin meskenin aşikar
Sen, Kara toprakla yatar kalkar

Düşlemekle yetinmek zorundayım
Düşler Gerçeklerden bi haber
Sesin bile yer edinmemiş hafızamda
Kokun bile tütmüyor burnumda
Seni unutmamak elde mi?

Böyle olsun istemezdim
Küçükken hafızamı kaybetmek için
Bi’ çok şeyimi verirdim

Hisler evet hisler
Yalnızlaştığımı hisseder
Gözler evet gözler
Merceklerim damladığını hisseder
Tekrardan evet

Göz yaşlarımı saklayacak kadar utangacım
Belki sebebi sendirsin
İnan bilmiyorum evine ne zaman döneceksin

Son dizeme gelirken ,

İçime atıyorum yazamadığım herşeyimi ,
Her bir düşüncem kirletiyor seni ,
Damlıyor gözlerim, parçalanıyor kalbim .
İmbatı yalnız hissedişin serzenişi var içimde ,
-Söylesene nerdesin nerde ?
--(.)
Lakin nafile
Çaresi yok bazı şeylerin
Senin gidip dönmeyişin gibi