musluktan akan bir çamur
gibiydi hayat bukleli
bir kez çıktımı kir
güveni kalmıyordu kimsenin
tiksiniyordu herkes
bu , hayata bulaşmış
bi kan lekesiydi sanki
filler zıplamaya başlardı üstümde
yarasalar gözlerini dört açıp
koşardı etrafa frekanslara aldırmadan
ben bakamamazdım gökyüzüne
gözlerim çıplak gökyüzü parlak
hisler debelenirdi zihnimde
yaşama tutunmaya çalışan
bir tayın özgürlüğüne sahiptim sanki
istediğim gibi düşer istediğim
gibi şekillendirirdim kalbimde
kısraklar koşardı benim obalarımda
hepsinin bedeninde bir kan lekesi

çölde susuz kalmış bi kaktüsüm sanki
içimde su vardı lakin ben içebilir miydim
kesip alabilir miydim onu bedenimden
çölde mahsur kalmış bir ademoğluyum ben
ne suya ihtiyacı olan ne de bir deveye
kum fırtınaları kopardı aniden
sığınacak bir yer arardı bu gözler
korkardı çünkü görememekten
gözler sadece etrafa bakarak mı
görürdü yoksa görüşün de
arkasında yatan gizli bir gerçek var mıydı

Bana doğruyu göstermeliydi
bu yanlışlar
ben aç ,susuz ve evsiz
kalmış bir köpeğim sanki
herkes görüyor bu mağrur insanı
lakin yeltenmiyor kimse
atlar ızdırap çektiriyor
bu şehre
yöneltemiyorum hiç bir yere
ses tellerim koptu sanki
haylamıyor bedenim