çehresine güneş vurduğunda parlayan bi kızı neden hayatımdan sileyim
beni hayata tutunduran varlığı nasıl öldüreyim

bekliyorum o güzel kahverengi gözlerini
gökyüzü ne kadar karanlık ve büyüleyici
yüzündeki yansıma aydınlatamaz mı gözlerimi
küçükken aşık olmayı isterdim şimdiyse ölmeyi

soru sormayacağım inan
ben sana olan düşüncelerimi boş bir kağıda yazdım
onu da fırtınalı bir gecede kumdan evlerin içine attım
evlerim çok sağlamdır güneş yıkamaz asla
toz olur eğer küçük bir dalga vurursa
serpilir etrafa düşüncelerim
kaybolur kumların içinde
sokak güvercinlerim doluşursa beynime
koşarım bende tek dostum olan , kağıt kaleme

özür dilerim kadınım
sen içimde ölürken ben yaşayamadım
koşarken hislerimi ayaklar altına aldın
açıklamıyorum sana yüklediğim anlamı , açılarsam kaldıramazsın

sana aşık olamam ben
nefret ediyorum senden
eğer bir gün kalbime dönersen
gizli tutacağım seni kalemimden uzak bi yerden

lavantalar güzel kokar ,hatırlatır ellerini
gözlerim görmez , anımsar gerçeğini
bana bir iyilik yap , gösterme gülümsemeni
gider misin artık ?
çünkü gönderemem ,, ben seni