Gökyüzünün kanatları elimde
Beni kuş gibi süzecek ruh yok
Cemalini sabır ede ede
Döküyorum sessizliği
Denizlere
Dehlizlere

Kapının üzerinde mavi tokmak
Yokluk ile açılıyor heyhat!
Gözlüğü buhar
Kalbi nevbahar
Hoşgeldin diyor

Muma pervane olduğumdan
Cânân ile rind-meşrebiz
Kalbin bulvarından
Tramway manifestosu çıkar
Raylar harp düzeninde
Göklere savaş açılmış
Ay dostumuz olsa bile
Onu da alıp çıkaracağız
Güneşin karanlığından

Rüyaların şefkatli anaları vardır
Tozlu raflardan gelir nağmeler
Durulmuş gözleri plak misali
Aheste aheste çalar zamanı
Hasret türküleri ile

Radyonun entarisi kırmızı olsun
Kış doruklara düşende çay ile hemrenk
Taş duvarın camına çizilmiş ağrı
Dudak tiryakisi dilime pelesenk
Ah bu gönül şarkıları
Damdan süzülen sarkıklar
Uzakta ayvasulusu evler
Güneşe savaş açmış onlar da
Karanlığı tahta oturttuğu için

Benim senden başka kimsem olmadı
Özlemek istemiyorum
Lütfen şu dağ başına gel
İklimler değişiyor adını anınca
Yağmur başka düşüyor
Denizlere
Güneş ile kavga ediyorum her gün
Dostlar hep mecliste seni soruyor
Özlemek istemiyorum
Gözyaşının mutlulukla ilgisi olmalı
Sensizliğe şiir yazamıyorum