Bazen bir şeyleri anlatmaya çalıştığın zamanların,
gölgesi düşer günlerine.
Dilinin ucunda bir suskunluk birikir,
kıpır kıpır bir kan yığını atıp durur içinde.

Diyemediğin o hasret cümleleriyle kapanır,
perdesi ömür tiyatrosunun.
Sonların başlangıçlara çok borcu vardır,
gidenler arkalarında pişmanlıklar bırakır.

Ama çekinmeden söylediğin türkülerin,
Haykırdığın tiratların ve yazdığın şiirlerin
bir yerlerde yankısı, yollarda izleri vardır diye
usanmadan bırakırsın kâğıtları denizlere

Bazen bir şeyleri anlatmaya çalıştığın zamanların,
gölgesi düşer günlerine.
Dilinin ucunda bir suskunluk birikir,
kıpır kıpır bir kan yığını atıp durur içinde.

Bir faydası yok sandığın,
“Nasılsa kimse duymaz, okumaz, anlamaz”dediğin,
nice cümleler büyüdükçe büyür,
bir yerlerde filizlenir…

Bazen bir şeyleri anlatmaya çalıştığın zamanların,
gölgesi düşer günlerine.
Gölgeler de lazım bize güneş de
Dilinin ucundaki suskunluk… dağılsın artık.