2
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
2177
Okunma
Işıkları söndü bulutların
Ay küsünce.
Karalar düştü aklara,
Yarınları meçhuller örtünce.
Bir kalbin içinde boşluk,
İçinde kayıp umutlarım
Söz verilmiş zamanların,
En yüksek sesli kederiyim.
Sanki bir sessizlik hükmediyor,
İçimdeki deli fırtınalara.
Sustuğu kadar söylüyor bir şeyler,
Dudaklarım cahil insanlara.
Hoş bir sada bırakmaksa gaye,
Konuşmak mecburi susmak yasaklı.
Ama konuşmanın kaderi
kollamaktır doğru anları.
Bana bir beyaz sayfa gerek,
Üzerine dualarımı yazmalıyım.
Sonra katlayıp onu
Gökyüzüne salmalıyım...
Bilmiyorum ki ne oluyor?
Yarın kim uyanıp kim ölüyor?
Habersizse bunca ölüler ve diriler,
Kalbim neden boşuna telaşlanıyor?..
5.0
100% (3)
Cevap Yaz
