Ayıp değil ağlamak.
Nedense kusurun ötesinde bir şey gibi algılanır gözyaşları. Bir delilik, bir zayıflık gibi görülür. Oysa gözyaşına değen ve değmeyen ne varsa akıp gidiyor yanaklarımızdan.
Kimsenin aklayamadığı karalarımızı aklayan, kimsenin iyileştiremediği yaralarımızı iyileştiren, anlamını yitiren susuşlarımıza anlam veren bir tılsımdır.
Ağlamak özgürlüktür...
Zorbalığın altında kalanların sözle olamayan direnişlerinin sesidir. Zorba kendini güçlü gibi hissetse de ona ağlayarak galip gelir mazlum.
Kimsenin dinlemeye layık görmediği bir çığlıktır gözyaşı. Ağlamak kalbin devası belkide...
Belkide kalbin kamçısıdır... Umutsuzluğa düşmemek için bir direniş, umut kıranlara bir serzeniş, bir mücadele, bir eylem...
Anlamayanların dünyasını terk ediş!
Ne demişti bir şair; "Ağlayabilseydiniz anlayabilirdiniz..."