1
Yorum
14
Beğeni
5,0
Puan
138
Okunma
“Allah, iman edenlerin dostudur; onları karanlıklardan aydınlığa çıkarır.”
(Bakara, 2/257)
Işığından bir şey yitirir mi ateşi sevdamın
sen olmayınca
savrulur her zerresi benliğimin,
meydan okur karanlığa.
Varlığımın kalesinde gedikler açıldı
beni anlamayışına.
Hasımlar şaşırdı, beni yakışına;
aldandı alev de, sönüverdi.
Yitip gitti artık sevda yolları,
işaretlerini kaybetti.
Tahtını devretti gönül
Firavundan bozma bir aşığa.
İç geçirirken sokaktaki yorgunlar,
varlık kalesinde açılan gedikler
büyüdükçe büyür
öfke ve umutsuzluklarla.
Yine de bir kıvılcım ararım,
karanlığa meydan okurum,
ve gecelerde gizlice edilen
dualardan doğarım.
Zeynep Zuhal Kılınç
5.0
100% (4)
Cevap Yaz