2
Yorum
13
Beğeni
5,0
Puan
92
Okunma
Sana “unutma beni” diyesim gelmiyor içimden.
Sanki sen beni unutmasan değişmeyecek bu mevsimler.
Yine de bir çiçekçi dükkânında gözlerim
“unutma beni” çiçeklerine ilişiverir.
Adına değil de bir zamanlar
içimde açan o masum şeye,
gözlerim sabit bir yerde,
unutulmamayı bekler.
Çiçeğin mavisi soluk,
hikâyesi benden eski;
yine de her seferinde
bir hatıranın dirsek ucuna dokundurur beni.
Unutmanın sesi keskindir,
ama hatırlamak bazen
sadece bir çiçeğin adında saklı,
bazen de sevilenin gidişinde.
Bilirim, gidişlerin toprağı burası;
ne kadar saklasam da değişmez kader.
Çünkü kader,
biz tutmayınca düşen bir şey değil;
bırakınca bile sahibine dönen
ince bir sır sadece...
5.0
100% (2)
Cevap Yaz