özür dilerim Tanrım
yarattığın muazzam bir esere
şiirler yazıyorum
biliyorum bu ahmakça

ama ilk emrin "İkra"
onun gözlerinden başladım okumaya
bir arpa boyu yol alamadım sonra
dönüp duruyorum aynı daüssılada

gölgesinden faydalandığım
dut ağacına
diyorum ki meyvenin tatlı olması
onun elleriyle kökünü suladığındandır
yanılıyor muyum yoksa
haşa

uzak yollardan gelen kara bir trenim
yorgunum diyorsun
var mısın benimle
yok yere göğü boyamaya diyorum
kimsesiz bir lahit gibi susuyorsun

sahi neydi aşkın rengi
siyah mı koyu kırmızı mı yoksa
boş ver şimdi bunları
gel gidelim
yalın ayak çocuklarla
bulutlarda oynamaya

gözlerin ki
yolumu kaybettiğim
zifiri karanlıklarda kandil
kutsal bir emaneti
öper gibi öptüğüm alnında
iki kaşının arası mahya

çatlıyor sabır testisi
hasret ok yağmurları olup
yağıyor durmadan
içimin derin dehlizlerine
kemankeş misin yoksa

bir başak boy veriyor
gelincik tarlasında
elif gibi dimdik
ve mağrur

konuşmak
hasleti değil midir tekerrürün
yaşlı dünyada
düşmek değil midir boşluğa

Tanrım
yarattığın ne varsa
konuşurken ayrı lisanlarda
susmak da çok şey anlatır
hâl dilinden anlayana

özür dilerim Tanrım
bin şükrân
ikinizin de varlığına
...

Necat Uslu