3
Yorum
13
Beğeni
5,0
Puan
408
Okunma
Bir gün girdim bir gönül evine
Aydınlık bir oda, mutluluk içinde
Göz göze geldim insanlarla
ben ve parmak ucumdaki yalnızlığım
Tanınmadım, tanımadılar beni
Tanımadım onları ben de
Girdiğim evin sahibi yoktu orada
İçerisi hep yabancı hep karmaşıktı
Geri döndüm
Gerisin geriye yürüdük geldiğimiz yolları,
ben ve parmak ucumdaki yalnızlığım
Çölleri aşarken karşılaştığım,
Mecnun ağlıyordu, Leyla’ya
Biz de ağladık
ben ve
parmak ucumdaki
yalnızlığım
5.0
100% (5)
Cevap Yaz