12
Yorum
48
Beğeni
5,0
Puan
715
Okunma

Cümlelerim dokundu dudaklarına
Belki de son defa
Kaburgalarımın arasına sıkışan yangında
Eritirim ömrümü
Prangalı yükler taşıdım yüreğimde
İçimde sallanır sessiz intiharlar
Nefes aldıkça tüketiyorum
Yüzüme bulaşmış yalancı gülüşümü
İçime sustuklarım
Başımda tepinir dolu dizgin
Satır aralarından düşen kelimelerim sensizlik dolu
Savaşım kendi kendime aslında
Gözlerimden fışkıran umutsuzluğa
Çare değil böyle sus pus oturmak
Sevginin tükendiği son satırda
Elimi ayağımı çekmeden ömrümden
Son bir gayretle tutunuyorum sana
Gör beni
Tutarsan ellerimden ayaklanırım
Manzarası senden yoksun
Kapalı cezaevi gözlerim
Harelerin renginden yansıyan ışıklarla
Kanatlar çiziyorum kalbime
Çocukluğumun gülüşlerine müebbetim
5.0
100% (27)