HADİ TUT ELLERİMDEN



Zaman ve mekân akdinin bozulduğu
Dengesiz dengelerde,
Her rûz,ama her rûz
Bir abad-ı çılga da
Pamuktan bir iplik üzerinde
Yürürken cambaz misali,
Ensemde a-da’nın soysuz nefesini duyuyor,
Hançerinin gölgesini görüyorum.
Ölümlerden ölüm beğenirken,
Ecel terleri döküyorum.
Nerdesin (ey yar, dardayım ?
Hadi tut ellerimden kurtar beni!

Keşke bir veda busesi olsaydı
Alnıma, dudaklarının bıraktığı
Ya da ref-i bir cidal,
Okuyup anlayamadığım.
Bir düş, bir hayâl,
Ah keşke yalandan bir masal olsaydı!
Nâçar semaya uzanırken ellerim,
Titreyen dudaklarımdan
Dökülürken Ayet-î Şura’dan kelimeler
Bî-hû’şem, galiba ölmüşem
Nerdesin (ey yar ?
Hadi tut ellerimden bana bir can ver.

Mevsimlerden yaz, sanki her yer cehennem
Zavallı yüreğim daha sabret derken ?
Başak rengi saçlarımda
Mevsimsiz buz sarkıtları,
Kirpiklerimde kar.
Yine,
Yine,çatısız evlerdeyim hüznüme hüzün yağıyor
Hava aniden kararıyor
Bir ad-û kapımı çalıyor
Kem bir elâ göz sanki bana bakıyor.
Karanlıklardayım,
Nerdesin yar korkuyorum ?
Hadi tut ellerimden beni aydınlığa sal.

Ah yar !
Bir veda türküsü yazmadan
Al götür beni, en yalçın kayalıklarda bırak
Acıma ne olursun,
Tiz bir uçurum kenarı olsun!
Gözyaşlarımla bedenimi yıka
Al volâ beş arşın beze sar hayallerimi
Son kez yüreğime dokun
Ve usulca öp beni.

Sonra,
Gözlerimi sımsıkı bağla,ellerimi bırak,
Kısrak bir tay gibi arkandan bakarken muğlak
Eğer,
En, ah-üzar anlarımda
Ellerin ellerimde olmayacaksa
Neye yarar?
Bırak,bırak da öleyim
Son bulsun, bu sensiz hayat!
Ya da
Hadi,
Hadi, tut ellerimden
Bana sonsuz baharları yaşat!...








Hande HAGHGOUİ