Iskalanmış duygularım çarpışık,
Yaramaz yanım galip.
Yetişkin, üretken yanım çok kötü,
Lafla peynir gemisini yürütenlere yenik..

Evsizim, evimin dört duvarı sağlam.
Kimsesizim, yetiştirdiğim evlatlarım sağlam.
Kimliksizim, kırk yıl çalıştığım mesleğim sağlam.
Çaresizim, yılmışım, duygusuzlar sağlam.

Ve kendi başımayım,
Kalabalıklar yekûn yekûn sağlam.
Üstümde bulutlar ben yüklüyüm onlarla,
Altımda toprak ben hasretim bağrında yatanlara.
Hava net, çalışıyor ciğerim yarım yamalak,
Rüzgâr sert, korur beni ceketim yarım yamalak.
Bense bitik duygularla bire bir salak salak..

Düşüncem de hava civa,
Yer sağlam,
adımlarım sapasağlam.


Burası neresi derim oğul?
--Baba yurdu mu?
Burası doyurmaz oğul!
--Baba yurdu mu?
Doğrudur oğul.
Doyurmuyor baba yurdu.

Êl odum, çıplaklığımla utanmadım.
Sel oldum, yıkımlarımla bulamadım.
Yel oldum, rahat rahat nefeslenmedim.
Tel oldum, yırtığım, söküğüm hala açık.
Kel oldum, parasızlıktan saç ektiremedim.
Bel oldum, ekecek toprak bulamadım.
“Olacaklar Diyarı” korudu baştan sona,
Onca kalabalıklarda dost bulamadım.

Derli toplu olmayan bir ailenin ürünüyüm ben!
E! Kolay mı?
Zordayım.
Ondan bulamadım..

Kabulde zorlanıyor muyum?
O da sizin bileceğiniz ve selam!
Biz/Bizler dağıldık.
Muhalifler Sapasağlam…