Var mısın yok mu, benim bu yokluk sahnemde?
Bol umutlu, mutluluk kokan gülücüklerini,
Ve yanağının çiçeksiz baharlarını İstemiyorum...
Sensiz kainatı ve yedi harikasını,

Senden daha çok sohbete tutmak için geceleri, kansızlığa kesilir yüreğim...
Her bakışımın aşırı yalnızlık olduğunu hissettiğim anlarda, istemem hayalimden öylece gitmeni...

Dert etme sen, taşırım evimi barkımı...
Dağ olamıyorum yoluna, kafi gelmez mi sözlerim?
Ey sözden sevdadan anlamayan, ben seni durduraman mı?
Yoksa bitmeyecek mi ?

Yokluklara taşıyacağım hayalini,
Sahipsiz kaldığım, beklemediğin bir anda,
Bir başka diyara,..
Yaban bana el değil ki...
Bir kaç alışkanlığı daha katlederim...
Bir masal dünyası olsun sevdiğim,
Bakışlarını düşündüğüm anlarda...

Azca duyan kulağıma anlatamadığım kadar soluksuz bakışlarını,
Rüzgar fısıldıyor gibi düşüncelerini,
Yokluğuna alışamadığım papatya kokulu zamanlarda,
Uzunca dinlerim ben rüzgarlarını...

Yunus Yaşar