Yokluğuna sarılarak uyandığım
Kaçıncı uykum bu acaba?

Sabah kalkıyorum
Sesin soluğun yok
Pijamalı bir adam dolanmıyor mutfakta
Gidip fırından sıcak simit alan
Kahvaltıya yumurta melemen isteyen de
Her şey bir eksik masamda
Eskisi gibi ütü de birikmiyor
Kim giyecek jilet gibi pantolon 

Çerçeveler yerlerde
Kaç gece yüzüne baka baka ağladım kimbilir
Küflenmiş gözyaşlarım üzerinde.



Giderken bıraktığın ses var kulaklarımda

Kendine İyi Bak.
Hoşcakal

  Sen olmadığın sürece benim hoş kalmam mümkün mü?

Her karanlığın aydınlığı olur da
Her ayrılığın kavuşması olmaz
Kendime iyi bakmıyorum
Sensizlikte ne anlamı var ki
Kendime iyi bakmalarımın

Diyorlar ki ;
Ne oldu sana evin dağınık
Saçın başın karışık
Gözlerin sönük, bakışların çökük
Kasımpatılar ölmüş balkonda
İzmarit dolu kül tablaları cam kenarlarında
Toparlan artık dünyanın sonu değil ya

Ben bile tanıyamıyorum artık aynada gördüğüm yüzü
Korkuyorum yansımamdan
Kurtulmam gerek artık
Bu yokluktan

*

Bu sabah evdeki herşeyi toparladım
Önce yorganımı çarşafımı kaldırıp attım
Yeni yatak yaptım
Beyaz bir sayfa açar gibi
Bütün resimleri kaldırdım
Sana ait hiçbir şey bırakmadım
Kıyı köşe her yeri temizledim
Kokunu silip attım evden
Ve   seni de temizledim yüreğimden

Balkonda içtim keyif çayımı
Simit ısmarladım kendime fırından
Para üstü bıraktım çocuklara
Sevinçlerine ortak oldum hoplaya zıplaya
Teldeki güvercinle selamlaştım
Karşı komşuma gülümsedim ilk defa


Bir kelebek canlandı göğüs kafesimde
Giyindim süslendim, hatta şarkı bile mırıldandım
Aynaya baktım
Bir de göz kırptım,
öpücük bile attım
Gülümsedim bu halime


Şimdi hayat bana güzel

         Kendime merhaba
Sana elveda.

Meryem Ayan.