Peşinden nasıl da koşulmuştu ikbalin
Onlardır ki herbirimize gün gibi doğandı
Emeklerin topyekünü birleşti, gitsin karanlık
Bizi biz edendir asır öncesindeki fedakarlık.

Unutmanın veya unutturmanın yok hükmü
O günlerin izleri derindendi, bizim ülkümüzdü
Geçmişin hatıraları yaşamaktadır her şeye rağmen
Varın görmeyin siz, tarihtir en esaslı hakem.

Kişiliklere değil önce işlere, emeklere bakandık
O işler ve emekler üzerine bunca yolu aldık
Şimdi şu hor bakışın anlamını nasıl yazalım,
Köklerine husumetin mezarını birlikte kazalım.

Varsa hatalar geçmişte etmesin tekerrür
Eldeki en büyük payda şu ki milletim hürdür
Ve ne yazık ki egemenlik yine kısıtlı bizlere
Daha neyin bedeli kaldı ki, bu verilsin millete.

Halkın yanında olunursa güç, bulur izzeti daim
Onu karşına alan anlayış olur zalim
Yaşat ki insanını her yönden kudretinle
Birliğin gücünden yayılacaktır ışık mürüvvetle.

İnsanımız vefalıdır, hakka dayanır vicdanı
Özünde barındırır o, devletine sarsılmaz itimadı
Böylesi bir milletin eşi bulunmaz yeryüzünde
Açın engellerini de yürüsün onlar da nimete.

Ne zaman düşse başımız dara, bir olanlarız
Yetimin, öksüzün, düşkünün daima yanındayız
Manasını bulacaksa bu anlamda milli güç
Doğruları, yanlışları bilen erdemli duruştanız.

Düne saygı ve sevgi beslenemez ise
Güne değen izlerin şükrü de unutulur
Sırtını dünkü var oluşuna dönen milletin
Günü ve yarınları acılı bir savruluştur.

Yeter ki sen ben davasıyla ikbal düşmesin yere
Kendi ikbalini millete değişen varsa kör ola
Biz var ise ben de varım diyenler beri gelsin
Bunu kale almayan kibirli kafalar,burnu uzunlar
Yeter sizden çekilen zul,size olunamaz kul
Haddi bilenlerle güzelleşsin asil milletin günü
Halka yöneliş, hakka da yöneliştir sözün özü...

Oğuzhan KÜLTE