Tanımaklı olmadığımız yüzlerdir önce, ürkekler
Zamanla kaynaşılırve sıcaklığa evrilir yürekler
Haftalar, ayları kovalar, dönemler yılları noktalar
Ve her gelen yeni yılda farklı bir heyecanlar var.

Neyin mesaisini yaparsak yapalım yok önemi
İnsanların aklı, ruhu, bilgi ve becerileri paylaşılır derslikte
Bir bağımlılık gelişir ki karşılıklıdır,hem de imrenilesi
Aileden biridir artık okuldaki herbir öğretmeni.

Bir fasıl geçer böyle, etraf toz duman, işler hummalı
Bitmeyecek gibi görünen çalışmalar da sona dayandı
İstenmez bu masal bitsin, sürsündü öyle biteviye
Ne hazindir ki bu öykünün de o son sahnesine gelindi.

İzledi karneler peşi sıra zamanı, alıverdi içine anıları
Yeni gelenleri de oldu öğretmen, öğrenci, velisinden
Onlara bir uyum süreciydi gördükleri türlü hezeyan
En can alıcı yeri bu fasılların, o yüzlerle ayrı kalmaların
Ve yeni yüzlere alışırken, diğerlerinin yokluğuna
Kiminde de muziplikle ana izler bırakan mutluluğa
Veda edememenin sancılarını derinden yaşarken
Elinden oyuncağı alınmış çocuksu mahzunluğunda
Gönüllerin ortak hissiyatını yaşatır karne heyecanı.

Emek dolu, halis duyguların anılarını resimlerde
Kiminde de bir kitabın ilk sayfalarına düşen notun,
Ömür boyu saklanarak, o yılların değerini hatırlamak…
Mezun olan öğrencilerle birikmiş ve güne anlam katan
Adı bilinmedik sayıda başarıların, projenin, alın terinin
Son zil ile farkına varılır yürekte, yara açan bu incinişin.

Özlerine dokunan sözler, tebessümler, güzel örnektir
Mesleğini kendine mihenk edinmiş, emektar öğretmenler
Ve onlardan ayrılanlar olur her yılın sonunda maratonda
Kim bilir kaç öğrencidir kazanmıştı, geçen onca zamanda
Kucaklamıştı ülkenin geleceğini ve hem de en vazgeçilmezi
Bir sevgi yumağı içinde sarılıverir etrafı hem de hemen
Onlarca resme öznedir, emekliliğe yelken açan öğretmen.

Kalanlarda bir buruk bakıştır bu, sözlerle ifadesi zor
Onlarca yılın çilesini ;elinde, yüzünde, yüreğinde taşıyana sor
Bir gün bizlere de kısmet olur bu heyecan, geçer zaman
Onu nasıl doldurduğumuz değil mi pahasız değeri katan
Ve son zil çalmadan çok iş var, kazanılacak Ayşeler, Mehmetler…
Sağlık olduğu süreçte şu son zil, bizi daha çok bekler.

Öyle erkenden kaçmak yok diyorum, katalım heyecanı
Öğrenme-öğretme aşkıyla dolduralım yaşanan her anı
İzleri öylesine derin ve haz versin ki biriktiğinde sayfalar
Okundukça okunsun yıllar sonrasında yansısın şiire,resme
Ve desin ki her yıl sonu çekilen resmin kadrjına girenler
İyi ki bu okuldayım, öğrenciyim, öğretmenim, veliyim,..
Velhasılı hayatımın en güzide, en anlamlı heyecanlarını
Ve dahi zirvelerinde o koşuşturmaları yaşamış birisiyim.


Oğuzhan KÜLTE