Var mı bulan biri aradığını bir savruluş mu bu
Doğan her bir güne ümit beslemek bizlere suç mu
Kazanımların en güzeli değil mi bir gönle girebilmek
Her şeye sahip olmak değil özü işin o ucuzu
Pahasız olanına bakın siz, verir daim huzuru.

Gez dilediğince tanış, kaynaş, eğlen doyasıya
Biter türlüsü de onların kalırsın yine yalnızlığınla
Tam da burada değil mi anlamı veren şu zamana
Aranmak, sevilmek, eksikliği derinden hissedilebilmek
Bırak gerisi kalsın öyle, kusur yazsalar ne olur
Gölgene eklenen var ise bulursun, gamdan da uzak
Asla tutmaz sana tuzak, esenliğe kavuşursun.

Yetenekli olmak veya olmamak yok, kendini tanı
Başkaları gibi olmanın kimseye bir yararı olmadı
Fıtratın getirdiği gözden bakabilmek bütün mevzu
Misyonunu doldurmadan bir gayretle işe koyulmak
Niçin varız sorusuna da en güzel cevaptır o,
Varlığının, değer katmak üzere verildiğini bulmak.

Paylaşmak değil mi her ne ise değerli kılan onu
Hangi mecrada olduğunun önemi yok, işte asıl konu
Kârını da üleşmek, ziyanını da hayatın artırır hissiyatı
Duyguların ibresi döner durur, bulur birlikte heyecanı.

Öyle küskünlükle nasıl eriyecek ki gün, ay, yıllar
Peşinden koşulası ve hazzı veren davalar var
Haydi bulalım kendi bedenimize, zihne, ilgiye dair
Ve yiterken müddeti ömrün, her koşturmaca kâr.

Nihayetimiz faniliğe teslim değil mi bizlerin
O halde şükre ve gayrete çağırır bizi zemin
Tercihim sonu olmasa da bu yolda terlemektir
Bakınca yıllar sonrasından geriye, duymadan pişmanlık
Yüzdeki o anlamlı ifadenin yansıması tarifsizken
İz bırakabilmiş biri olmanın keyfi elbet sürülecektir.
Oğuzhan KÜLTE