Anlýyorsun Deðil mi ?

serseri mayýnlarýn kol gezdiði iz tarlalarýnda dolaþan
sevdanýn kaçaðý bu beden
mavzer yataðýna sürülmüþ yaðlý bir mermidir
daðlarýn doruklarýnda kanat çýrpan özgür kartallarýn
bulutlara deðen týlsýmlý çýðlýðýdýr genzimde ki sessiz hýçkýrýk

sabýrla ve kanýma iþlemiþ yokluðunun al mürekkebiyle yazýlmýþtýr
yarým býraktýðým tüm þiirler..

ömrümün fermanýna atýlmýþ þu kýrmýzý çizgi
aslýnda binlerce çoðalýþlarýmýn doðum sancýlarýyla akan kanýdýr
sanma ki meram çukurlarýndan çýkarýlan cesettir
aç kurtlarýn salyalý aðýzlarýnda kalan kýrýntýlar
vefadýr / insanlýktýr / namustur / onurdur ve davamýn aynasýdýr
akbabalarýn lanet bakýþlarýna odaklanan þahin duruþum

yaðmacýlýðýn yalancý sakallarýnda kirlenmiþ
pos býyýklarýn sümüklü kýllarýnda sigara dumanýna esir
kaypak kiþilikli belirsiz bir þecere deðildir kavgamýn
gergefime iþlediði acýmtýrak his

ne kendimi satmýþým
bacýlarýmýn yazmalarýna kirli elleri deðmiþ maddeci ser’e
ne de sevdaný satmýþým riyayý besleyen namussuz döle
yalnýz kaldýysam / ezildiysem / horlandýysam / kendime

þimdi terk ettiðim sokaklarda / sömürünün kurbaný çocuklar
bedenini emperyalizmin zinasýna peþkeþ çeken kadýnlar
milyon kere yanmýþ solgun yüzlü iþçiler dolaþmaktadýr
anlýyorsun deðil mi.?
Bir bütün halinde yanan insanlýk
merhametin beþ para etmediði dükkan vitrinlerinde görücüye çýkmýþ
deðersiz bir eþyadýr artýk

ki kavganým zincirlere vurulan asaletini boynumda taþýyorken ben
onurunu madeni deðere deðiþen
devrim türkülerine bayrak sallayan sözde aydýnlarýn
iþkencelerde altýný ýslatmýþ korkak kýlýbýklarýn
çocuklarýnýn yüzüne nasýl baktýklarýný düþünüyorum

ahh güzelim / böylesine rezilce kokan bu bahçe de
sakýn açma dediðim güldün sen / koparýldýn
ve ben seni hayat kitabýmýn arasýnda sakladým
kurumuþtun / dökülmüþtün / ama benimdin
her koku deðiþti de dünyada / bir sen deðiþmedin

anlýyorsun deðil mi.?
koparýldýðýn gövde bendim

Levent Saral