GURBAN OLDUĞUM ( Yöresel ağızla yazılan şiirim)

Gaşını galdırıp işmar edersin
Gaşına gözüne gurban olduğum
Salına salına nere gidersin
Bal gaymak sözüne gurban olduğum

Paytona binerek gapına gelsem
Seninle ağlayıp seninle gülsem
Uğrun uğrun sana mektuplar salsam
Sırrına gizine gurban olduğum

Dere gıyısında pırtı yıkarsın
Aşkla nazar etsem dudak bükersin
Hiddet ile gaşlarını yıkarsın
Hersine hazına gurban olduğum

Anandan mı aldın o billur sesi
Sensin obadaki keleşler hası
Dağılsın başıyın dumanı sisi
Tüylü kepezine gurban olduğum

Bedestenden ayna darak alaydım
Mihman olup evinizde galaydım
Yüzünü sildiğin peşkir olaydım
Dadına duzuna gurban olduğum

Beyaz mintanı var ipek gumaştan
Babası gelecek Sarıkamış’tan
Oturmuş süt sağar gara camıştan
Huyuna özüne gurban olduğum

Çerçiye gidip de alıyor hacet
Soyha çıhasıca bu nasıl icat
Vuruldum galbimden bulunmaz necat
İşvene nazına gurban olduğum

Sandım has bahçenin domurcuk gülü
Gördüm nasır dutmuş un kohan eli
Cihana bedeldir saçının teli
Yoluna izine gurban olduğum.

Nurgül KAYNAR YÜCE/ K. MARAŞ


İşmar: gizli gizli yapılan kaş, göz işareti
Payton: fayton, süslü at arabası
Uğrun: gizli, saklı
Pırtı: çamaşır
Nazar etmek: bakmak, bakış
Hiddet: öfke
Hers: öfke, karez, kızgınlık
Keleş: güzel
Kepez: eskiden beyaz gelinlikten önce gelinlerin başına takılan rengarenk eşarplarla ve tüylerle süslenen fes tarzında gelin başlığı
Bedesten: İçinde kumaş, mücevher, çeyizlik eşya satılan kapalı çarşı
Darak: tarak
Mihman: konuk, misafir
Peşkir: el, yüz havlusu
Mintan: gömlek
Camış: camız
Çerçi: köylerde araba ile seyyar ve gezgin olarak incik boncuk, çeşitli ev eşyaları satan kişi
Soyha: ölünün üzerinden çıkarılan kıyafet
Kohan: kokan
Hacet: ihtyaç, ev ihtiyacı olan araç gereç, eşya