GELİNCİK

Söz verdiğin o yerde gölgesine oturup
Akasya ağacına yaslanırım gelincik
Gönül tenceresine yüreğimi batırıp
Ümitt kırıntısıyla beslenirim gelincik

İnadını kırıp da yeneceğini bilsem
Vuslat küheylanına bineceğini bilsem
Aşkta gurur yok derler döneceğini bilsem
Kaf Dağı’nın ardından seslenirim gelincik

Beklemek acıtmazmış sonu visalsa eğer
Kahverengi gözlerin bütün cihana değer
Kırmızı elbisemi farz et üstüme giyer
Hayaller aynasında süslenirim gelincik

Ayrılık yeli esip savurdu külümüzü
Kader ağını örüp bağladı yolumuzu
Sevgiyle büyütürken tomurcuk gülümüzü
Hatırlayıp maziyi hislenirim gelincik

Aşkın gözü kör imiş göremedim diyerek
Her yediğim darbeden yeterince doyarak
Tecrübe pınarında yüreğimi yuyarak
İbret alıp hayattan uslanırım gelincik

Nurgül KAYNAR YÜCE / K. MARAŞ