sanırım yenilmezsin ben
bu kaçıncı yumruğum
ve bu kaçıncı guard-ının ardında sırıtışın
bir yanlışlık var bu işte
sürekli atak yapan ben
hep yere yığılan ben.

yok hayır
şizofren ayaklarına filan takılmıyorum
esaslı bir dövüş bu
yumruklarımdan damlayanlar
gerçekten gözyaşı
gözlerimde biriken kırmızı
hakikaten kan
ve dudaklarımın arasında
bir yorgun intikam…

heyt be arkadaş
kaç kişi izliyordur bu müsabakayı
kaçı hangi bene yatırmıştır
avuçlarında ki en değerli alkışı
hangi güzel vurulmuştur
öyle sere serpe devrilişlerime
pehhh…

bak eylül geldi
birazdan gong çalacak
ve yirmi altıncı round-a hazırlanmak için çekileceksin köşene
kulaklarında yine cengaver sözler uçuşacak
-yapabilirsin, başarabilirsin
-acı yok, acı yok…
(palavra, ben’i yensem o’nu yenemem)
umutlarını bir soğuk su gibi dökeceksin tependen
çalkalayıp tüküreceksin düşlerini
ve gong sesi
-fight!

bu böyle olmayacak
seni ringin dışına davet ediyorum ben
biraz kuralların dışına çıkalım
elime ucu çivili sopa alayım
yada közlenmiş demir bir çubuk
ve yahut dikenli bir tel…

hayır olmaz
bir şair için çok sadistçe
en iyisi bir kalem
evet bir kalem.
böylece yumruğu indirmeden gözlerini karartabilirim
dozajı yüksek cümlelerle damarlarından direncini çekebilirim
ve kalemimin ucuna dolayıp ruhunu
seni alaşağı edebilirim…

saçmalık
mantıksızlık içinde,mantıksızlık içinde mantıksızlık
ben;
bütün çıkmazlar da biten şiirlerin sokak tabelası
ben;
suları çekilen bir gölün tek ahh-halisi
ben;
hüznün dramatize edilmemiş zarafeti.
yapamam…

herkes mırıldanmaya başladı
insanlar kan görmek istiyor
insanlar birilerinin acı çektiğini görmek istiyor
haydi ben!
indir guard-ını
sen de savur yumruklarını
ikimizden biri kazansın
üzerinde onur yazan altın kemeri…

hey koç!
bir kez daha devrilirsem
havlu yerine kefen fırlat.
-fight! ...

Mustafa Durukan