-Ölmek herhalde rüzgara karışmaktır- dedim kendi kendime.
Rüzgar sinirlendi birden
”Bana ölüm katıp fırtınaya dönüştürme” dedi.

Sustum.
Bir göz kırpımı kadar.
Ki insan ancak o kadar susar.

-Bazı yüzler ancak öldüğünde gülemseyebilirmiş sevdiğim
Bu endişeli yüzümü yaşarken sana hiç dönmeyeceğim.-

Sonra kızdım dilime
Bir daha yanlış kelimeler seçme diye.
Dilim sinirlendi birden.
“Seçmece değil hemşerim bunlar ” demez mi?

-Aşağı tükürsem gözyaşlarım.
Yukarı tükürsem gözyaşların.-

Bilmiyorum en son ne zaman ağladılar
Ego çöplüğünden kullanılmış ego taşıyan egoistmanlar.
Muzip bir çocuk gibi dakikalarca tutup kirpiklerinden
Ağlatmak gerekli onları

Sonra kızdım kalbime
Bir daha kin besleme diye.
Kalbim hüzünlendi birden.
"Şiire besmeleyle başlasaydın beslemezdim"
Demez mi?

-Soluma baksam kibirden balçıklar
Sağıma baksam kibirden balçıklar.-

İsrafil tanır beni, Azrail kadar
Biliyorum son gün gelecek yanıma.
O Sur’u üflemeden önce,
Orta okuldan kalma
Kırmızı flütümle
Bütün hüzünlü tören ve merasimlerdekinin aksine
Hareketli bir parça çalacağım…

-Vel evveli bismillah
Vel ahiri bismillah...-