I
sen batarken güneş doğuyordu.
akdeniz de çığlık çığlığa bir sabah
kuşlar gördü insanlar
oradan oraya uçuşan kuşlar.
kanatları kırmızı,
bembeyaz kuşlar.
gagaların da senin bilyelerin,
gazze’li çocuklara götürdüğün.
bilyeler de kan
bilyeler de gözlerin
ve bilyeler de dörtte üçü hüzünle kaplı bir küçük dünya.
üzüldüler mi o bilyeler
sapanının dudaklarında
gitmek istedikleri asıl yere gidemedikleri için?
söyle Furkan?

II
ruhunu gemiye yelken mi yapmak istedin?
hayasızca akına, göğsünü siper mi etmek istedin?
tenindeki kurşunlardan, insanlığa buket mi vermek istedin?
gözlerinde ne gördüler de bu kadar korktular Furkan?

dur dedin de durmadılar mı?
vurmayın dedin de vurdular mı?
yaşın kaç diye hiç sormadılar mı Furkan??

bunlar yamyamdır, sana söylemediler mi?
insan etini toprağa banıp yerler, demediler mi?
"hele sen bi dur" diye, omzundan tutmadılar mı?
kırmızı ışıkta dayanamayıp fırladın mı Furkan?

III
yaradan yeniden gönderse Hz. Süleyman’ı
tutup bu hayvanlarla konuşur mu Furkan?